Wystawa Zygmunta Andrychiewicza

Zygmunt Jan Andrychiewicz urodził się 27 maja 1861 roku na Mazowszu. Pochodził z ziemiańskiej rodziny szlacheckiej. Około 1880 roku pojawił się w Warszawie i rozpoczął naukę w klasie rysunkowej, równocześnie pracował jako malarz dekorator. W latach 1884-1886, dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, pod kierunkiem Izydora Piotra Jabłońskiego i Władysława Łuszczkiewicza. Kolejne stypendium pozwoliło mu wyjechać do Paryża, gdzie uzupełniał studia.

Pod koniec XIX wieku poznał Walentynę i Marię Pstrokońskie. Bogate szlachcianki objęły malarza mecenatem. Dzięki nim w 1899 r. wyjechał ponownie do Paryża, gdzie przebywał do 1914 r., z przerwami na powroty do ojczystego kraju. Znajomość Andrychiewicza z Pstrokońskimi obrosła legendą przekazywaną przez kolejne pokolenia mieszkańców ziemi sieradzkiej.

Po I wojnie światowej i podróżach do Włoch oraz Afryki Północnej Andrychiewicz zamieszkał z Pstrokońskimi już na stałe w Małkowie. Malarz tworzył dużo, ale wycofał się z życia artystycznego. Jego dzieła z okresu dwudziestolecia międzywojennego ciągle tkwiły głęboko w tradycji polskiego malarstwa 2. połowy XIX wieku. Wieloletni pobyt na wsi przyniósł dodatkowo utrwalanie piękna natury w licznych pracach pejzażowych. Artysta wykonywał także studia fizjonomicznych typów chłopskich.
Andrychiewicz nie przeżył ciężkich warunków okupacyjnych, zmarł w 1943 roku we Warcie.
Spuścizna artysty zachowała się głównie w muzeach Sieradza
i Warty. Niewielka ilość prac Andrychiewicza znajduje się:
w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi i Muzeum Mazowieckim w Płocku.

Prezentowane na wystawie czasowej w Muzeum Okręgowym w Sieradzu dzieła portretowe Andrychiewicza sygnalizują, że malarz niebagatelną wagę przywiązywał do twarzy, mającej oddawać nastrój, czy nawet charakter osoby uwiecznianej. Poprzez werystyczne potraktowanie rysów modela artysta nierzadko ?przechodził? do naturalnej dla osoby portretowanej pozy. Z kolei portrety pań Pstrokońskich pozostają najwybitniejszymi dziełami, które zapoczątkowały po 1900 roku dojrzały okres twórczości Andrychiewicza.
W wizerunkach Walentyny Pstrokońskiej artysta tradycyjnie ukazał siłę osobowości modela, z jednoczesnym akcentem na lekko zadumany wyraz twarzy. Andrychiewicz portretował Walentynę Pstrokońską na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Właścicielka dóbr małkowskich, po blisko stu latach, ciągle oczarowuje swa urodą zastygłą na obrazach przechowywanych głównie w murach sieradzkiego muzeum.
Na wystawie zobaczyć będzie można ponad siedemdziesiąt prac artysty, a potrwa ona do 14 września.